Op het eerste ChristenUnie-congres met stemrecht voor individuele leden sprak fractievoorzitter Arie Slob behalve over de grondslag die de partij kort daarvoor wijzigde, ook over waardevol leven en waardevol sámenleven met ruimte voor iedereen: “Als de Dikke-Ik-discussie de minister-president ernst is, verwachten wij een concrete vertaling met een sterke nadruk op het omzien naar elkaar.” Lees hieronder een deel van de speech van Arie Slob.
“Kent u dat: het gevoel dat zaken waar je mee bezig bent even niet meer zo belangrijk lijken te zijn? Ik heb dat sterk in deze dagen. Het overlijden in de afgelopen tijd van een aantal ChristenUnie-mensen, waaronder deze week Robert, hakt erin. Het bepaalt je bij de kwetsbaarheid van het leven, de gebrokenheid van de wereld waarin we leven. Het maakt ook een verlangen los naar de dag die ooit komen zal. De dag wanneer de tranen van onze ogen gewist zullen worden, er geen pijn en verdriet meer zal zijn en wat gebroken is weer heel zal zijn.
Wat kun je daar juist in deze tijd intens naar verlangen. Dat verlangen mag ons echter niet weghouden bij de verantwoordelijkheid die God ons geeft in het hier en nu. In dat opzicht ontroerde en bemoedigde het mij dat Robert op een moment dat hij medisch al was opgegeven toch nog zijn scriptie verdedigde aan de Technische Universiteit in Delft. Een hedendaagse variant van Luther, die ooit zei dat als hij wist dat de wereld morgen in stukken uiteen zou vallen, hij vandaag nog een appelboom zou planten.
Doen wat we moeten doen. Ik ben blij en dankbaar met wat vandaag aan resultaten zijn behaald. Voor het eerst in de jonge geschiedenis van onze partij een ledencongres. Een politieke partij zonder leden is als een zwembad zonder water. Leden horen een centrale plaats in onze partij te hebben. Fijn ook dat we in deze tijd met een groei van het ledenaantal te maken hebben. Ik heb zelf deze week ook weer een nieuw lid geworven.
Ik ben erg blij met de wijzigingen zoals die vandaag door u als congres zijn vastgesteld. We laten we zien dat we vanuit een stevige basis (de geloofsbelijdenis van Nicea) op een wervende manier een échte Unie van Christenen willen zijn. We verbinden ons aan elkaar vanuit de roeping en verantwoordelijkheid die we ook politiek voelen voor het dorp, de stad, de provincie, het land, de wereld waarin we leven. Wij laten zien wie de grote Ik van de ChristenUnie is, achter Wie wij aan willen gaan.
De Grote Dikke-ik. Onze minister-president heeft het debat daarover aangezwengeld. Op ons initiatief zal het nog voor de zomer ook in het parlement gevoerd worden. Maar wie is dan ónze grote Ik? Uit de grondslag waarover we vandaag gesproken hebben, blijkt wie de grote Ik in onze partij is. Dat is Christus! Hem willen we volgen. In Hem zoeken en vinden we onze moraal. Door Zijn ogen kijken we naar mensen. Dan weten we dat ieder mens een uniek schepsel is. Dat ieder mens geschapen is in relatie tot zijn medemens. En om die reden ook een verantwoordelijkheid draagt voor zijn medemens.
Rutte spreekt over de waarden van hardwerkend Nederland. Heerlijk om hard te werken, ruim baan voor ondernemers, creatief talent en andere talenten, maar je bent niet pas waardevol als jij zelf je geld verdient of iedere week 60 uur werkt.
Mensen die noodgedwongen als werkzoekende langs de kant staan, we knokken voor hen, maar ook mijn 86-jarige moeder en alle andere ouderen. Mensen die vanwege een handicap of andere problemen niet tot de zgn. arbeidsproductieven behoren. Dan hebben we het ook over mensen die vanwege hun geloof vervolgd worden en vaak in grote aantallen op de vlucht zijn geslagen. Zij zijn waardevol en verdienen onze bescherming.
Wij zeggen toedeledokie tegen onze eigen Grote-Ik, tegen doorgeslagen individualisering en zien juist om naar onze naasten, dichtbij of ver weg. Als de Dikke-Ik-discussie de minister-president echt ernst is, dan verwachten wij van hem een concrete vertaling naar zijn kabinetsbeleid met een sterke nadruk op het omzien naar elkaar.
Waardevol leven. U zult ons daar de komende maanden meer over horen. Wij willen dat het in het parlement niet alleen maar gaat over geld en economische groei en wat we daar allemaal mee kunnen doen. We willen het óók hebben over de waarden die we voorstaan, over onze omgang met elkaar, over waardevol leven. De blinde vlek van partijen in de TK en helaas niet alleen bij hen. Ook daarvoor zitten wij als ChristenUnie in het parlement.
Warmlopers. Een prachtig initiatief. Christenen die niet alleen voor zichzelf leven, maar omzien naar hun naasten en daar letterlijk voor in de benen komen. Daar wil ik me als politiek leider van de ChristenUnie graag aan verbinden. Maar ook aan al die andere christenen die op allerlei manieren zich inzetten voor hun medemens. Want mensen, dat is toch ook ons verlangen. Onze politieke handen uitstrekken naar de mensen om ons heen, dichtbij en ver weg. Ons inzetten voor recht, voor gerechtigheid. Voor een dienstbare samenleving. Daar klopt ons hart. En er is nog zoveel werk te doen.
Laten we de tijd die God ons hier op aarde geeft dan ook goed gebruiken. Op weg naar het feestmaal op de berg Sion, waar Jesaja 25 zo mooi over spreekt. De dag waarop men zal zeggen: Hij is onze God! Hij was onze hoop: hij zou ons redden. Hij is de Heer, hij was onze hoop. Juich en wees blij: hij heeft ons gered!
Lees de hele toespraak van Arie Slob op de website van de Christenunie via de link hier onder.
ChristenUnie
ChristenUnie – Anne Paul Roukema
14-06-2015
Samenleving
https://www.christenunie.nl