Oproep van Syrische kerkleiders aan Nederland

Christenen moeten van zich laten horen in de vluchtelingencrisis. Dat stelt de organisatie Open Doors uit naam van kerkleiders uit Syrië, Irak en Libanon. Directeur Ruud Kraan: “We kunnen een voorbeeld nemen aan de kerk in het Midden-Oosten: bied onbevangen hulp aan christelijke én islamitische vluchtelingen, zonder schroom of schaamte voor je identiteit.”

De komst van duizenden vluchtelingen uit onder meer Syrië en Irak leidt in Nederland tot onrust. Kerkleiders uit het Midden-Oosten roepen Nederlandse christenen op niet toe te geven aan angst, hoe begrijpelijk die soms ook is. Dat stelt directeur Ruud Kraan van Open Doors, een organisatie die wereldwijd opkomt voor vervolgde christenen. “Deze crisis schudt ons wakker.” Onlangs sprak Kraan in Libanon met kerkleiders uit de regio. “Zij ontvangen dagelijks nieuwe vluchtelingen, christenen en moslims. Ze staan onder enorme druk, maar bieden vluchtelingen wel de helpende hand, zonder onderscheid naar afkomst of religie. En ze steken niet onder stoelen of banken dat hun geloof in Jezus Christus hun motivatie is. Dat voorbeeld kunnen we volgen. Door vluchtelingen met een open houding tegemoet te treden én de kerk in het Midden-Oosten te steunen in hun loodzware taak.”

“Vluchtelingen zijn verzwakt, gewond en in nood”, zegt een Libanese predikant. “Het is tijd dat de kerk in het Westen wakker wordt.” Syrische en Libanese kerken bieden hulp aan iedereen, constateert Kraan. “Deze voorgangers kennen het gevaar van de extremistische islam als geen ander. Toch keren ze islamitische vluchtelingen niet de rug toe. Ze roepen ons op hetzelfde te doen: hulp bieden aan zwakken en vluchtelingen, omdat dát is wat Christus van ons vraagt.”

Veel individuele christenen geven daar in de praktijk al invulling aan, aldus Kraan. “Maar deze crisis vraagt ook van kerken als geheel om een duidelijke stellingname. Gaan we actief op zoek naar christelijke vluchtelingen, met wie we in geloof verbonden zijn? Of wachten we tot ze op de stoep van de kerk staan? En hoe gaan we om met islamitische vluchtelingen, die gedesillusioneerd zijn door de uitwassen van hun geloof, behoefte hebben aan hulp en op zoek zijn naar antwoorden?

Met steun van Open Doors bieden kerken in Libanon, Irak en Syrië praktische en geestelijke hulp aan vluchtelingen. Zij zien dat als hun belangrijkste verantwoordelijkheid van dit moment. “Velen verwarren het christendom met westers amoreel en losbandig gedrag”, zegt de Libanese predikant. “Toon hen het ware gezicht van Christus: liefdevol, eensgezind, bereid tot offers.”

Kraan: “Aan die houding kunnen wij ons spiegelen: bied juist vanuit de kerk hulp aan iedereen. Wees daarbij open over je christelijke motivatie. Die openheid wordt gewaardeerd, juist door moslims. Spreek vluchtelingen aan in hun eigen taal, bijvoorbeeld door samen te werken met migrantenkerken. Nodig families gezamenlijk uit, laat vrouwen met elkaar in gesprek gaan, laat zien dat je daadwerkelijk in hen geïnteresseerd bent.”

Christenen uit het Midden-Oosten waarschuwen de islam niet te onderschatten, maar ook niet als vijand te zien. De Libanese predikant: “Houd oog voor hun mooie eigenschappen: liefdevol naar familie, vrijgevig naar armen, gastvrij. Daar kunt u een voorbeeld aan nemen. De geschiedenis zal oordelen over deze tijd, een tijd waarin God u hongerigen zond, zodat u hen kon voeden; vreemdelingen, die u kon huisvesten. Durft u die stap te zetten, of laat u zich leiden door de enkeling die misbruik van u maakt?” Kerkleider Farouk Hammo uit de Iraakse hoofdstad Bagdad benadrukt dat christenen het gesprek met moslims niet moeten vermijden. “Er is geen reden voor angst, zolang christenen zich bewust zijn van hun eigen identiteit en de waarde van hun geloof.”

Directeur Ruud Kraan van Open Doors: “De vluchtelingencrisis is een gezamenlijk probleem voor kerken daar én hier. Pastors van door oorlog en vervolging geknakte gemeenten doen onafhankelijk van elkaar dezelfde oproep aan de kerk in het Westen: bid dat we volhouden en het Evangelie uitdragen. Help ons de helpende hand te reiken aan vluchtelingen die ons zijn toevertrouwd. Neem als kerken en gemeenten in het Westen je eigen verantwoordelijkheid. Het is een opdracht en een kans tegelijkertijd.”