Stieneke van der Graaf hield deze week haar maidenspeech: Voor wie sta ik hier? Voor wie staan wij hier? Dat is de vraag die ik mijzelf stel nu ik hier voor het eerst namens de ChristenUnie het woord voer. Twee weken geleden werd ik beëdigd als Kamerlid en vandaag mag ik hier al staan, op een voor mij ook speciale dag.
Op 15 maart 2007 werd ik beëdigd als lid van Provinciale Staten in Groningen. En vandaag, op de dag af 10 jaar en 8 maanden later, is mijn opvolger beëdigd en is een einde gekomen aan mijn Statenlidmaatschap daar. Het afscheid schiet er nu even bij in, maar, ‘als de Kameragenda dat toelaat’ – dát heb ik in deze twee weken al wel geleerd – dan komt het er hopelijk nog een keer van.
Toen ik in 2007 Statenlid in Groningen werd, wilde ik mijn verantwoordelijkheid oppakken in de samenleving. Ik besef nu dat dat wel wat grote woorden waren, voor de rechtenstudent die ik toen was. Maar toch, zo ervoer ik het. Als ik nu terugkijk op die periode dan komen mij vooral de mensen voor ogen voor wie ik er mocht staan.
Ik denk aan de ouders die een jeugdzorgaanbieder wilden kiezen die het beste bij hun kind en hun opvoeding past; Aan de bewoners die wilden delen in de opbrengsten van de windmolens bij hun in de buurt.
Ik denk aan de uitgeprocedeerde asielzoekers uit Irak die uit protest wekenlang een tentenkamp opsloegen in Ter Apel, maar waar geen stromend water was; en aan de vluchtelingen uit Syrië, die met alles wat ze nog mee konden nemen langs de aardappelvelden moesten lopen voordat ze bij het aanmeldcentrum in Ter Apel aankwamen, maar nu de bus kunnen nemen; Ik denk ook aan de boeren die ruimte wilden om hun bedrijf verder te ontwikkelen in ruil voor investeringen in duurzaamheid; Aan de voedselbanken die het eten gekoeld wilden transporteren en grote voedseltuinen wilden opzetten in de provincie.
En aan de scholieren die met korting naar de school van hun keuze wilden reizen.
Als ik terugkijk op die periode in Groningen was de aardbeving in Huizinge als gevolg van de gaswinning in 2012 – de zwaarste tot nu toe, een keerpunt. Veel mensen zijn de wanhoop nabij. Ze voelen zich onveilig, hebben een groot gevoel van onmacht en weten niet meer waar ze het moeten zoeken. Ze hebben het vertrouwen in de overheid verloren. Daar ligt een opdracht, ook voor de overheid, om te werken aan het herstel van vertrouwen om mensen weer perspectief te geven.Ik ben veel bij de mensen thuis geweest en heb hun verhalen gehoord. Toen heb ik pas echt ervaren wat het betekent om volksvertegenwoordiger te zijn, om naast de mensen te staan, en om te streven naar recht, als er onrecht plaatsvindt.
Dát is de drijfveer die ik meeneem naar de Tweede Kamer en ik zie uit naar de samenwerking met u allen.
De complete rede van Stieneke van der Graaf is te lezen op de website van de ChristenUnie via de link onderaan dit item.
ChristenUnie
ChristenUnie
17-11-2017
Samenleving
https://www.christenunie.nl