Toespraak Gert-Jan Segers tijdens het congres van de Christenunie

We hebben stormachtige weken achter de rug. Het is wat je noemt: herfst. We praten vandaag over een samenleving met aandacht. Maar de aandacht ging vooral uit naar de grote uitdagingen waar we voor staan en naar de emoties die ze oproepen.

Onrust en boosheid. Onbegrip en onzekerheid. Ze zijn af te lezen aan de diepe bandensporen op het Malieveld. Maar ook aan de verontruste toon van appjes en belletjes die ik krijg. Van Gerjan Smelt, die als raadslid van Twenterand veel contact heeft met boeren die met hem spreken over wat er in Den Haag en Zwolle voor hen besloten wordt. Van Harmke Vlieg, die als wethouder in Assen een avond zelf moet rondbellen om te zorgen dat een kwetsbare, suicidale jongere uit haar stad eindelijk hulp kan krijgen!

En zij bellen niet zomaar. Ik snap die emotie heel goed. We voelen allemaal aan dat de balans in onze samenleving zoek is. In hoe we met elkaar omgaan, maar ook in hoe we omgaan met de schepping. En dus moeten we iets doen.

Was het niet de Raad van State die hier ons hiertoe dwong, dan had misschien nog even geduurd, maar dan waren we er wel vanzelf achter gekomen. Dat er grenzen zijn. Onze lucht moet schoner en we kunnen in dit kleine landje aan de Noordzee niet alles tegelijk.

Eigenlijk is dat 25 jaar lang de boodschap geweest van Martine Vonk, die veel te jong is overleden en van wie we deze week op een indrukwekkende manier afscheid moesten nemen. Voor wie haar niet kent: 25 jaar lang heeft deze boerendochter het ons op een inspirerende manier voorgehouden: we moeten beter voor elkaar zorgen, beter voor de schepping zorgen en leren genieten van genoeg.

En we gaan Martine en haar wijsheid en gelovige gedrevenheid ontzettend missen. Maar haar boodschap mogen we nooit te vergeten. Terug naar het Malieveld. Want de mensen daar stellen ons indringende vragen. Zijn de maatregelen die het kabinet neemt wel eerlijk? Als we zeggen dat iedereen een beetje moet inschikken, geldt dat dan alleen voor boeren en bouwers of ook voor de luchtvaart?

Ik ben blij dat er nu een eerste pakket met maatregelen ligt om het stikstofprobleem aan te pakken. Is het perfect? Nee. Maar het is een eerste stap vooruit. Voor onze bouwers en voor mensen die wachten op een huis. De volgende stappen zullen ook rechtvaardig moeten zijn en zullen van iedereen iets vragen. Daarom kunnen we – zonder het luchtvaartadvies van de commissie Remkes – ook nog geen besluit nemen nog over opening van vliegveld Lelystad. Die opening was al ingewikkeld en is in deze stikstofcrisis niet minder ingewikkeld geworden.

En ik ben dankbaar voor de manier waarop jij, Carola, met je team deze loodzware klus op zich hebben genomen en de stikstofcrisis te lijf gaan. En ik weet van dichtbij een beetje hoe loodzwaar het soms is. Dat geldt ook voor onze gedeputeerden met landbouw in hun portefeuille, Harold Hofstra en Henk Staghouwer en voor al onze Provinciale Staten-fracties. Jullie willen luisteren en zoeken naar een oplossing.

Dat is niet makkelijk, maar jullie doen wat jullie kunnen! Dank jullie wel!

Lees de hele toespraak op de website van de Christenunie via de link onderaan dit item.