Hans Borghuis: Laten we de Russen niet vergeten

Een Russische vriendin vraagt dringend om gebed. Voor haar oom en zijn gezin in Oekraïne. En voor haar ouders in Rusland. ‘They are frightened’. Donderdagochtend 24 februari 2022 veranderde alles voor veel Oekraïners, toen de realiteit van de oorlog hun voordeuren had bereikt. De gevolgen zijn verstrekkend. Hoewel de situatie verschrikkelijk is, schijnen christenen – binnen en buiten Oekraïne – helder het licht van Jezus in deze duisternis. Niet alleen in Oekraïne.

Grote zorgen

Larissa* – de vriendin waar dit over gaat – woont momenteel vanwege haar werk in Italië. Tot nu lukt het nog om contact te houden met zowel haar ouders in Rusland als met haar familie in Oekraïne. Maar de zorgen zijn groot. Aan beide kanten van de grens. Vanwege de dreiging van kernwapens, de verdere inperking van vrijheden, de economische situatie en een eventueel nog verdere escalatie van de oorlog. Wat zullen de gevolgen zijn voor haar familie in Rusland? Wat zullen de gevolgen zijn voor haar familie in Oekraïne? Haar oom zei vandaag: ‘Oekraïne staat in brand’. Haar ouders wachten op de onvermijdelijke consequenties van dit alles.

Schaamte

Larissa*: ‘Ik voel me bezwaard en ik schaam me om gebed te vragen voor Rusland, ze worden daar immers (nog) niet gebombardeerd. Maar er is geen toekomst voor het volk, geen vrijheid voor al deze mensen. Ze worden geëlimineerd nu, uitgesloten van de samenleving. Dat doet heel veel pijn.’

Doen wat we kunnen

Laten we bidden voor Oekraïne. Laten we doen wat we kunnen om de Oekraïense bevolking op alle mogelijke manieren te helpen. Maar laten we ook de mensen in Rusland niet vergeten. Gewone mensen, die deze oorlog niet willen en nooit gewild hebben. Mensen die jarenlang geïndoctrineerd zijn in een land waar fundamentele vrijheden steeds verder onder druk zijn komen te staan. Waar onafhankelijke media en maatschappelijke organisaties steeds meer buitenspel zijn gezet. Waar politieke tegenstanders van het regime op valse aanklachten worden vervolgd. Waar van onafhankelijke rechtspraak geen sprake meer is. Laten we ook de Russen niet vergeten.

Familie

Larissa* schreef: ‘Ondanks alles voel ik me ontzettend gezegend, omdat ik Jezus mag kennen en een geweldige ‘kerkfamilie’ heb. Hier in Italië en in andere landen waar wordt meegeleefd en meegebeden. Onze God is onze kracht. Het is zo ongelooflijk bemoedigend dat zoveel mensen op deze manier betrokken zijn deze dagen.’

Meebidden

In de kerk in Italië werd afgelopen zondag krachtig en vurig gebeden. Voor Larissa in Italië, voor haar ouders in Rusland én voor haar familie in Oekraïne. Laten we met hen meebidden!

Hans Borghuis

www.hansborghuis.nl

* Wegens privacy redenen niet haar echte naam.