Column: Nadat ik in een boek van prof. Cornelis Verhoeven een en ander had gelezen over verwonderen kwam ik na wat omzwervingen bij de filosoof Kierkegaard uit. Hij heeft iets gezegd over betrouwbaar zijn. Maar deze woorden over betrouwbaarheid leidde toch weer tot verwondering bij mij.
Stijgende verwondering
Verwonderen neemt een steeds grotere plaats in in mijn leven. En ik ben daar gelukkig mee. Zonder daar verder op in te gaan kan ik er van getuigen dat de stijgende verwondering bij mij ook meer dankbaarheid heeft gebracht. Wat ogenschijnlijk ‘zo gewoon’ lijkt te zijn blijkt bij nader inzien helemaal niet zo gewoon te zijn. Verwonderen en dankbaar zijn. Dat heeft ook alles te maken met geloven.
Zo gewoon
Ik ben opgegroeid in een gelovig gezin. De tale Kanaäns is mij met de paplepel ingegeven. Het is een groot voorrecht op te mogen groeien in een gezin waarvan de ouders gelovigen zijn. Die je in aanraking brengen met de Bijbel en vooral met de God van de Bijbel. Het heeft – naar mijn mening – echter ook een gevaar. Zaken die het verstand te boven gaan kunnen door de sleur zo ‘gewoon’ worden. Dag aan dag, zondag op zondag hoor je de woorden. Je raakt er aan gewend en ze worden ‘gewoon’ voor. Je raakt er niet meer door verwonderd en daardoor raak je er ook niet meer door geraakt.
Kierkegaard
Ik wilde meer weten over verwonderen en ging op zoek. Na wat omzwervingen kwam ik bij de gelovige filosoof Kierkegaard terecht. Van hem vond ik al zoekend de volgende uitspraak:
“Hoe moeten wij de toekomst dan tegemoet gaan? Wanneer een zeeman op volle zee is, wanneer alles om hem heen verandert, wanneer golven geboren worden en weer sterven, dan richt hij zijn blik niet omlaag naar die golven, want die veranderen. Hij kijkt omhoog naar de sterren. En waarom? Omdat die betrouwbaar zijn. Zoals ze er nu staan stonden ze er voor onze voorvaders en zo zullen ze er staan voor de komende geslachten. Waarmee overwint hij dus het veranderlijke? Met het eeuwige.”
Verder kijken
In de fysieke wereld kijkt (keek) de zeeman als hij in zwaar weer raakte omhoog naar de sterren. In de geestelijke wereld is het niet veel anders. Ik herken mij in de noodkreet van de discipelen “Heer, bekommert U zich er niet om dat wij vergaan?” Moeten wij dan ook opzien naar de sterren om te zien welke koers wij moeten varen? Wij moeten nog verder kijken!!
Wij mogen opzien naar Hem wiens naam onder meer El Sjaddaj, God Almachtig, is. De God die niet alleen almachtig is en boven de stormen staat, maar ook betrouwbaar. Een God die niet liegen kan.
Toch weer verwondering
Vanaf mijn prilste jeugd ben ik opgegroeid met het gegeven dat God almachtig is. Het is de taal van het geloof, waar ik van harte ‘amen’ op zeg. Maar begrijpen doe ik het niet. In stilte verwonder ik mij hierover. Maar er zijn nog zoveel meer karaktereigenschappen van God waarover ik mij meer en meer kan verwonderen. Hoe heiligheid en vergevingsgezindheid samen kunnen gaan bij God. Hoe God de zonde kan haten en een zondaar kan liefhebben. Maar ook dat God een rechtvaardige God is als Hij oordeelt. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Mijn wens/gebed is dat deze verwondering zal leiden tot aanbidding.
Willem van Leiden
Van de auteur verscheen het boek:
Dan wil ik wel naar de hemel!
Deze columns zijn in 2022 gepubliceerd op de website Christelijknieuws.nl onder het pseudoniem van Willem van Leiden.
ISBN 978-94-91888-10-6,
144 pagina’s, gebonden,
prijs € 19,50
Verkrijgbaar in de webshop: www.erismeer.nl